Knock down Curly K.O.

Nu ook boksen in de omni-sportvereniging UVV? Nee. Curly K.O. is geveld. Overleden op 16 januari 2022 op 87-jarige leeftijd. De senioren onder de honk- en softballeden weten zonder twijfel dat met deze bijnaam honkbaltopper Ruben Leysner wordt bedoeld. Voluit Ruben Lo Choy Leysner.

In het in memoriam van de in december jl. overleden Roley Wout (een neef van Ruben) spreekt oud-voorzitter Marina van Huissteden-Kaspers van een ‘legende’. Daarbij doelend op Leysner. Krulharen had hij overigens niet. Zoals de meeste mensen met Chinees bloed in de aderen die ontberen.

Leysner werd geboren op Aruba. In de plaats San Nicolas. Zoals zoveel Antillianen kwam hij naar Nederland. Naar Hilversum, waar hij werkte bij Philips Telecommunicatie. Zijn broer Vincent kwam ook deze kant uit. En, zoals bijna alle landgenoten uit de Cariben honkbalde hij. In ’t Gooi speelde hij bij Donar. Hij viel al snel op als een redelijke binnenvelder, maar vooral als een uitmuntende slagman en supersnelle honkloper. Slim, stil maar toch altijd aanwezig.

Het talent van Leysner viel ook op bij Kees Hiele en Jan Kars. Twee mastodonten die vanaf het prille begin bij UVV speelden en elkaar afwisselden als coach. Terecht dat hun rugnummers (een Amerikaanse traditie) nu het outfieldhek van UVV op het huidige terrrein sieren: de zogenaamde 'retired numbers'. Zij haalden Ruben Leysner over om naar UVV te gaan. Met nog drie andere Arubanen in zijn  kielzog: zijn broer Vincent (tweede honk), Gerald de Vries (derde honk) en de onvolprezen catcher Rickey Kersout. Kersout verdreef Kees Hiele van zijn vertrouwde plek achter de thuisplaat.

In de Antilliaanse pers circuleerde een foto van UVV met als koptekst ‘Aruban born Baseball Players in 1962 from the iconic team UVV, Utrecht, the Netherlands’. Op de foto tussen de broers Leysner de Amerikaan van de vliegbasis Soesterberg Don Campbell (eerste honk). Naast Vincent Leysner de pitcher Matthew Campbell (ook van Soesterberg). Voorste rij v.l.n.r. coach Les Myers, Kees Hiele (linksveld), Jan van Ewijk (midveld), Arie Hagen (rechtsveld) en Wim van der Ster (reserve). Als Don Campbell afwezig was, speelde Van der Ster linksveld en Hiele op het eerste honk.

Dit tableau de la troupe bestond dus uit vier Antillianen, vier Nederlanders, twee Amerikanen en de Canadees Les Myers: een internationaal gezelschap, samengesteld door regelaar Kees Hiele. Myers was na de Tweede Wereldoorlog als een van de bevrijders uit Canada in Nederland gebleven. In Zeist had hij kennisgemaakt met een Nederlandse jonge vrouw, waarmee hij later trouwde. Hij werd groothandelaar in sigaretten. Als ketting rokende coach deelde hij niets uit. Toch rookte in die tijd vrijwel elke speler: behalve Kees Hiele en ... Ruben Leysner.

Bij een van zijn eerste wedstrijden voor UVV verscheen Leysner getooid met een zwarte zonnebril op zijn hoofd. Het was een oefenwedstrijd in Eindhoven tegen PSV. Niemand wist op dat moment dat de Arubaan ook bokser was. De avond tevoren had hij twee blauwe ogen opgelopen. Niettemin sloeg hij in die wedstrijd twee homeruns. Daarmee was hij meteen geaccepteerd door zijn teamgenoten. In de competitie volgden nog veel meer ballen over de verreveldhekken: UVV werd in 1962 weer kampioen en mocht voor de tweede maal op het hoogste niveau spelen.

Evenals in 1961 was ook het tweede verblijf van UVV in de hoofdklasse van korte duur. Na één seizoen volgde wederom degradatie, ondanks versterkingen met werper Hayward Meredith (Soesterberg) en nog een slagvaardige Antilliaan: Aldrick Victoria. Uitblinker was, naast Rickey Kersout, wederom Ruben Leysner. Beiden hadden een plaats bemachtigd in het Nederlands team met als coach de Amerikaan  Ron Fraser. Fraser selecteerde met name op slagkracht. Kersout belandde achter de plaat, maar Leysner in het verreveld. Op de korte stop positie was Leo Kops (toen EDO, later Haarlem Nicols) superieur.

Met de terugval naar de eerste klasse verlieten ook de vier Antilliaanse musketiers de Hoge Weide. De broers Leysner gingen naar hoofdklasser Ajax. Ja, die voetbalclub uit Mokum had ook een honkbalafdeling. Barstensvol met Antillianen. Kersout ging één jaar spelen bij de Mannheim Knights (en erna één seizoen bij Haarlem Nicols) en De Vries, die bij de NTS (nu NOS) werkte, kreeg een baan bij de Antilliaanse omroep. Met hun vertrek -maar niet alleen om die reden- trad ook het verval van honkbal in het Sticht in. Totdat sponsor Ola op de proppen kwam.

Toch kwam Leysner weer terug. In 1973 was UVV honkbal op zoek naar een nieuwe coach. Er waren spelers die ondergetekende voor die functie hadden benaderd. Maar het bestuur had inmiddels afspraken gemaakt met Leysner, die nog steeds bij Ajax honkbalde. Met name door  toedoen van bestuurslid Johan Carbo werd Curly K.O. (inmiddels geen bokser meer) aangetrokken als speler-coach. Af en toe zette hij zichzelf in als pinchhitter. In die periode was hij ook coach van zijn neef Roley Wout, die na zijn tweede uitstapje naar HCAW in 1975 weer bij UVV terugkeerde. Toen de chemie tussen coach en spelers minder werd, stapte Leysner over naar de softbaldames van UVV. Met als speelsters onder meer de onverslijtbare Riek van Fulpen, Wilma Visser, Marina van Huissteden, Hetty Goossens en Ankie Danvers (echtgenote van Harold Wout).

Leysner keerde terug naar Aruba en werd daar ... kippenboer! Deze carrièreswitch openbaarde hij aan zijn teamgenoten uit de jaren zestig die in 1982 of daaromtrent als veteranen deelnamen aan een toernooi bij Neptunus. Velen hadden elkaar lang niet gezien. En dan komen ook de echte levensfeiten aan de orde. Zoals ook die van Arie Hagen die toen schoonmaakartikelen (Lola borstels, WC Eend, enz.) verkocht aan kleinere bedrijven. UVV won dat toernooi niet. Neptunus wilde koste wat kost winnen en had Herman Beidschat van Haarlem Nicols voor één dag ingehuurd en scheepte ons af met een lullig theelepeltje van hun sponsor Kok Juwelier.

Jaren na terugkomst op zijn geliefde Aruba verkaste Leysner opnieuw. Ditmaal naar Colombia en wel naar de stad Medellin. De stad van de drugsbaron Pablo Escobar (denk aan een Ridouan Taghi, maar dan vele malen groter en -vooral- crimineler). Met coke had Ruben Leysner overigens niets te maken. Hij beperkte zich tot Coca-Cola. In Colombia trouwde Leysner opnieuw en kreeg op zeer late leeftijd zelfs nog een dochter (naast de drie andere kinderen die hij heeft).

Zoals Johan Carbo op zijn site (www.johancarbo.nl) schreef is een 'virtuoos honkballende kippenboer uit San Nicolas (nu) knock-out'.

Jan van Ewijk

Voormalig lid van UVV-honkbal (1957 - 1969)